Room

I entered the four-cornered room hesitantly. A cell of hostility. It was chaotic. People are running back and forth. The floor was bloody mess. The odor regurgitates my stomach. I want to puke. My thoughts are uncertain.

The prophylactic odor tingles my nose. I squeezed vigilantly. But they asked me to get out because of my viral plague. I rolled my eyes. I stayed for a moment.

The light dramaticallyperplexing at the middle. I can hear the tick tack of the clock, it was like a death sentence. The stabbed young man was ready to meet the angel of death. But those healers are not ready to forgo.It was a butchered place with a consent. - Operating Room

Body

I am very sorry. I love you with all my mind and soul. I come to you with a humble heart to ask for forgiveness. My days will not be as complete without your compassion. Please embrace me with your unconditional love. My best was never enough to mend your heart.

You did not say any single word but I feel your sincerity and love. I left my seat. I am crying out loud but no one hears me. My bleeding heart suggest me to walk away. People are calmly heading to the narrow alley. I follow them.

I reached the altar. The ambiance was holy. The tall ceiling glorify the spirit of Christianity. The Priest uttered " Body of the Christ" .  I replied "Amen". 

Misfortune

The magnificent bell starts to cry.

The Police hold his hand to stop. The modes of transportation constricted accordingly. People walking by keep silent. The pedestrian is empty. In a jiffy, an ambulance is arriving furiously, the siren command to cop out. Then, I heard a screech. Scrambled. A synonymous cry.

Panic state was contained in the area. I hold my breath. I disguised. I am blind to disgrace. I am afraid of mercy. I run away.

People dispersed. The church bell is on hold. Silence to respect the "Angelus Prayer" was ruined.

Rear View

The dim light is suggesting me to take off my clothes. Then, I stood up in front of the mirror for a while. I stared my naked body and assessed my vanity. These physical changes reconcile my insanity.

My receding hairline screaming for a good shave but I did this an hour ago. I picked some baby hairs by plucking it. It hurts badly. There was a dripping of minute blood and throbbing pain afterwards. My legs begin to tremble and I fainted...

The resounding of my alarm clock brought me to wake up. Again, my eyeballs seduced by my mirror and I felt taunted. I hate everything I saw before me. I jabbed irresistibly. These sharp pieces are like bullet shots firing to my dearly loved face. The blood was divine. I love myself. - Narcissism 

Chores

Boredom sucks. The heatwave is radiantly settling on my tanned and oily skin. My facial hair is struggling with oozing sweat. My back is already shouting for a nice lay off but I must endure this little sacrifice.

My biceps are voluntarily squeezing and lifting. My flank muscles are beginning to retire. The heavy bearing towels are laid on the steel sheet. My undergarments are under the sun. My other clothes are dancing with the fierce wind.

The disturbing pain caused by the galvanized sheet roof due to rough stepping on it but it compliments the chirping of the birds and swirling of the heterogeneous trees.

 Where Am I?

I am on the rooftop,  just finished my laundry and hanging my clothes....

Parasite

Ang taba ng prokyano ko ngayon. Balbon, pandak at mahaba ang ... amft! Nakakagigil siya, gusto kong tumanda sa piling niya. Hindi ako mag iinarte, hindi ako magrereklamo at hinding hindi ako magiging pasaway sa kanyang kagustuhan. Mahilig siyang mangalmot at gustong gusto kong iwasan dahil sa hatid nitong kuryente. Hide and seek ang drama!

Lapit ka, amuyin mo ang aking alindog at kainin mo ako. Ahihi. Bomba lang db?  Ang landi ko. Gusto ko lang namang maging masaya at masagana sa tabi mo. Handa akong iwan ang aking lungga para naman maranasan ko ang lambot ng iyong katawan. Mag paparami ako, aking mahal. Ikaw lang ang aking pag-asa upang mabuhay. Pag hindi mo ako pinagbigyan, ako'y mamamayat at tuluyan ng mamatay. - Ang ambisyosang garapata. Eeeeeks.....

Hold On

Walang atrasan. Walang keme. Matatag sa kalungkutan at malakas na pangangatawan. Yan ang mga katangian na nakikita ko sa pagiging marino. Propesyong hindi sumagi sa isipan ko. Hindi ko ito pinangarap.

Pero hanga ako sa mga taong ngtatrabaho sa loob ng barko. Natrauma siguro ako kasi yung lola ko, dati siyang bumibiyahe papuntang Mindanao para bisitahin ang kanyang anak. Nagkukwento pa lang siya, ako'y nalulula na sa hilo at kalungkutan. Ang araw na lumilipas sa barko ay parang duyan na walang katiyakan kung saan sisikat ang araw at lulubog ang buwan. 

Ako'y isang nars, pag nag-umpisa ang shift namin- may endorsement ng pasyente, kagamitan at mga nakaligtaang bagay. Responsibilidad naming bantayan ang pasyente at ibigay ang pangangailangan upang makalabas sila ng hospital sa madaling panahon.Sa Barko kaya?

Sa akin lang, ang isang paa nila ay nasa hukay na at kayang hilahin ang buong katawan pag nagalit ang kalikasan. Responsiblidad nilang pangalagaan ang barko at ang mga biyahero. Wala kang masisilayan kundi kadiliman ng mundo at ang maririnig mo ay paghampas ng malalaking alon. Walang kasing saya ang mararamdaman pag nakita mo na ang puerto ng isla at malapit ng umahon. Parang nars din, pag nabuhayan, naging masigla ang pasyente at napangiti mo ang mga kapamilya nila, isang malaking pasasalamat. Ito'y binubuo ang iyong pagkatao bilang isang nagmamahal sa kapwa nilalang.

Footstep

Saan ka man paroroon, kasama mo ako palagi. Hindi kita iiwan sa gitna ng kawalan. Aalalayan kita hanggang kailanman. Tag-araw o tag-ulan, nandito lang ako para sayo. Kahit binabalewala mo lang ako, tatahimik lang ako sa likod mo. Pag galit ka sa mundo, ok lang sakin para ihampas mo. Kung may mabigat kang problema, tawagin mo lang ako at magkasama tayong luluhod para humingi ng Tulong sa Kanya. 

Pag nanawa ka na sakin, dito lang ako sa tabi. Pag pinamigay mo na ako sa iba, ako'y iiyak dahil sa panahong ito, hindi mo na ako kailangan. - Tsinelas

Saling Pusa

"Anak, congratulations, kahit wala ang Mama, palagi kitang sinasama sa prayers ko, nandiyan si Papa para kasama mo sa pagtatapos. Pag-uwi ko, bibilhan kita ng robot"- Mama

Ang sarap ng pakiramdam pag kasama kita kahit sandali lamang. Tatlong oras sa isang araw ay sapat na para pagsilbihan kita. Ang aking katawan ay parang along bumabaybay sa mga natitirang sandali. Tumututol ang aking isipan upang ikaw ay lubayan. - Kabit

Nasaan na ang tatay ko kaya? Wala na naman siya para mag sabit ng medalya. Bakit palagi na lang akong nag-iisa sa ganitong okasyon. Walang saysay ang sayang hatid nito bilang pinarangalan ng pinakamagaling sa klase kung walang kapamilya- Akechi

-Blast from the past-

Suck

Lumapat ang aking ilong sa makinis niyang batok. Inamoy ko at nilasap ang natitirang segundo ng aming pagkikita. Tumayo ang aking mga buhok sa hatid nitong bango at sarap. Ang aking mga kamay ay nangangatog na sa lambot ng kanyang balat.

Hindi ako mapakali sa pagdampi ng aking labi. Unti unti kong inilapat at ninamnam ang halimuyak na hatid nito. Bumaba ako ng bahagya dahil malikot ang kanyang mga kamay. Pababa ako sa kanyang makikinis na balikat. Dito ako tumagal at sinipsip ang kanyang madugong alindog. Hindi ako nakontento sa pagsipsip hanggang bumalikwas siya at sinapak niya ako. Whew muntik na akong tamaan ng kanyang nagngangalit na kamay - Ang Lamok...

Sharpener

Pumunta kami sa Vigan kanina dahil may National Bookstore sila. Naalala ko tuloy noong bata ako na kulang sa lahat ng bagay lalo na sa kagamitang pang-eskwela.

LAPIS. Ayoko ng matulis na lapis. Gusto ko ng nahahasa sa kutsilyo. Eto na ang nakagisnan ko noong bata ako, dito ako natutong humasa ng lapis sa pamamagitan ng kitchen knife. Mahirap ang buhay noon.

Muntik na akong nawalan ng isang daliri dahil sa kaignorantehan pero habang tumatagal, hinahasa ang karunungan at kakayahan sa pagbalanse ng darating na pagsubok sa buhay. Hinanakit ang dinanas ko sa aking tatay dahil ayaw niyang maging bading ako at tinuring na parang estranghero sa bahay.

Pero nagpapasalamat pa rin ako dahil sa hindi sapat na pangangailangan, hindi ko sana mararanasan ang hirap na dala ng buhay at ginhawang hatid nito sa huli. Ang buhay ay parang pantasa, sa madaling paraan- gamitin mo ang mechanical sharpener pero hindi mo marahil mararanasan ang tunay na kahulugan ng buhay o yung kutsilyo na pwede mong ikasugat pero ang sarap ng pakiramdam kung pinaghirapan mo ng husto.

Rainbow

Ang mga taxi sa Thailand. The traffic jam is worth waiting if you are looking at these pastel cars. Nakakagaan ng buhay. Their government is thriving to change the moods of the drivers. Kung ganito din sana ang Pilipinas, ang mga taxi operators, kaso nangangalamuta na ang mga driver para lang makapag uwi ng pera sa pamilya, pagpapapintura pa kaya?

  

Ang mga taxi driver dito sa Pinas ay may kanya kanyang istorya. Nag tataxi kasi ako dati going to Cardinal Santos, galing ako Makati kaya malayo layo ang tatahakin. May mga ilocanong drivers na nakilala ko, mayayabang talaga at sasabihing may baril kasi dating driver ng Partas o private driver ni Farinas at Singson. May mga driver na dakdak lang ng dakdak, hindi nauubusan dahil sa sintemyento sa gobyerno. May mga nag ooffer din ng panandaliang aliw, sayang nga lang kasi may trabaho hahaha. May tumanda na pero napag aral naman niya yung mga anak sa prestige schools. 

Mostly, taga pakining ng AM radio. Dito ako nababagot kasi, hindi sila nauubusan ng kwento. Nakarating na ako sa hospital at nagbabayad na ako ng metro pero sige pa rin sila sa katatalak. kalokah! Kuya, paampon ka kay ating Korina o kaya kay Manong Ted!

Pink Mafia

Anlakas lang maka Pink Five ng trykes namin dito sa lupalup ng Balaoan, La Union. It is a gay pride everyday seeing these cutesy pinkish trykes, napapalingon lahat ng motorista. Kinabog ang MMDA sa Metro. Very Vibrant Pink!

Sa lahat ng bayan ng La Union, pag tinanong mong Balaoan " killing field o mamamatay tao lang". Ayokong magtalak dahil maraming ears from the wall and eyes from the floor. Kaya ang project ni Mayor, maging pink ang trykes to change these dilemma at maging commercialized na rin ang bayan namin. Pero hanggang ngayon, it is small town but maraming nakaka angat ng buhay at shala shalang pipol.

Pag naalala ko ang kulay pink, andaming pumapasok sa isipan ko. Ang Bioman na di ko natapos noong bata akechi kasi nasira yung TV namin. Yung MMDA na pinakita sa CNN like it worsen the imagery of the Philippines, yung Barbie na hindi ko mabili bili until now kasi nahihiya akechi (hahaha), ang Pink Morgue na book kasi walang powerbooks dito (pupunta pa ako sa Manila), ang  Pink culture sa Korea, at marami pa.. ZZZzzzzzz..

Quarantine

Feels like a quarantine, a monk and isolated myself for 4 days. Patuloy ang ulan, ayaw tumila. Buong araw hanggang magdamag. "Nepnep"(ilocano word) pag ganitong tag ulan. Nagsawa ako sa lugaw, arroz caldo at champorado. Masarap punan ang sikmura ng maiinit na sabaw. At ng exotic food "Palaka". Hahaha, ang sarap nito parang chicken lang.

Tinext ko si mareng Abi para mag joy ride, lilibutin namin ang mga end of the road. Eto na ang nakaugalian namin pag wala kaming magawa. Ang sarap ng feeling dito sa probinsiya, ang lawak ng kalupaan para sa mga iskwater. Hahaha.

Na try kong mag rent ng haus sa Mandaluyong, parang semi iskwater at hindi ko siya matake. Isang buwan lang akechi at escapo agad...

Ang dumi...
Ang ingay...
Mga tambay na nag totong its, inuman at tsismisan...
Mga nagbabasagan ng mukha...
Pinaka CR yung tapat ng bahay...

May nakilala akechi sa apartment sa Mandaluyong, taga Visayas siya. Ang ulam sa umaga RC cola at bbq tapos gabi na lang siya susunod kakain sa tapsilogan. Lumuwas daw siya para maghanap ng trabaho... Ganito na ba talaga kahirap ang 'Pinas.. Hay..

Sinama ko rin ang ex jowa ko dito sa La Union, ang comment " Ang lawak ng kalupaan para sa iskwater" Tumawa lang akechi kasi marami talagang naghihirap...

Tingin

... Bigla akong nahimatay sa gitna ng kalye ng tanghaling tapat. Ang pawis ko ay tumatagiktik paibaba sa aking dibdib. Ang init ng araw. Bigla akong tumayo at hinagilap ang aking dalang tubig sa backpack ko. Habang umiinom, napansin kong walang katao tao sa paligid.


Patuloy akong naglakad, at may biglang sumitsit sa akin.. "Pre, saan ba lakad mo?" Sabi ng lalaking nakahubad pang itaas at naka maong shorts lang. Ang pecs, abs at gluteus nakakabogli, at ako ay nagtaka. Hindi ko siya kilala. At pasimple kong sinabi, " Pauwi nako."

Sinabayan niya ako sa paglakad, binilisan ko naman at hinahabol niya ako... Sinulyapan ko sa likod at nagtama ang aming mga mata. Pakshet. Ang gwapo ng mamang ito. Unti unti siyang lumapit, at nilapat niya ang kanyang kamay sa aking tagiliran, magtatama na ang aming mga labi at sinabing "Holdap to!".


Sumigaw ako at bigla niya akong hinalikan at kinalmot... ARAY! at biglang akong napabalikwas at nagising dahil sa kalmot ng alaga kong pusa. Uhaw na pala ito at gustong kumain. Kaya pala hinahalik halikan nako Pakshet sayang ang panaginip ko. Ang sarap kasi matulong ngayong araw na ito, salamat kay Bagyong Falcon... Hahaha..

Tonkanese cat

Eye Candy

Tuwing titingin ako sa mirror na hubo, an eye sore, SH*T. Tumataba na akechi at hindi ko na mapigilian ang pagdagdag ng timbang. Ang daling magpataba pero ang hirap magpapayat. Napabayaan ko na ang katawang lupa ko. Huhuhu. Ang weight ko ngayon is 181 lbs. I want to loose weight at least 31 lbs to maintain my previous weight of 150 lbs.

Pag nag rarampa kami ni mareng Virgz, ang nakakasalubong ko ay mga adik sa gym. Sinasadya ba ng pagkakataon o kaya marami na talagang conscious sa kanilang katawan. Nakakawala ng self-esteem. Totoo pala ito. I never thought I am step closer sa Biggest Looser. Nagplano kami ni mare na mag jog ngayong gabi, pero ayaw tumila ng ulan kaya next time na ulit.  

Pag magkakasama kami ng mga bekbek ( Abigail, jowa, Virgz and ako), One Big Happy Family. Hahaha. It is about time to change my lifestyle. Andaming naatake na bata ngayon, ayoko pang mategi. Hindi pa ako nakaapak sa Jerusalem, Petra, Rome, Paris, Machu Pichu at Dubai. Nyaks. 

Promise ko sa sarili ko, before it will end this year, lean, toned and 150 lbs.. Fingers crossed! 

Go See

Ayaw paawat ang bagyong Egay, lihis ng lihis, eh di sana nadiligan na ang garden ko... Gusto ko ng bagyo, hahaha! At para na rin saking mahal kasi farmer siya. Kelangan nila ng enough waterlou.

Yes, it' about time to go see. Apat na araw akong nagmomongha dito sa house dahil sa ulan, kaya tinext ko jowa kechi na magkita kami at magdine lang diyan sa tabi tabi. 4 years na kaming nagrarambolan sa hirap at ginhawa. 

Ang layo namin sa isa't isa, La Union ako at siya naman sa Ilocos. Texting lang ang means of communication namin to set our date at least 3 times a week. Sa hilig kong magbrowse sa net, may father's day seat sale ang Zest Air (http://www.zestair.com.ph/). Mamimili na lang ako kung saan kami pupunta somewhere down under. Magpapa book nako ng biglang siyang naging undecided na naman. 

Me: Sa Cebu

BF: Cge book mo na

Me: Sa Boracay na lang kasi hindi pa tayo nakakarating doon

BF: Ayaw ko doon, hindi na summer

Me: Cge, sa Davao na lang pero pricey

BF: Ay pricey pala, wag jan

Me: Sa Puerto Princesa

BF: Ang layo

Me: Sa Cebu na lang

BF: Ay wag muna, ayoko kasi takot ako sa airplane

Me: Tampo Mode

Simpleng harutan sa text pero nakakaumay, ayoko sa mga taong undecided pero mahal ko naman siya.. ahahay.. Parang si Bagyong Egay, lihis ng lihis, hindi naman tinutumbok ang kalupaan...

Window

Nagphoto hopping ulit akechi sa isang site , etechi ang na grab ko...

First thing that pops in my mind is align-align(kiddie song) tapos ang ganda naman ng pagkamoreno nila. hihihi.. then napaisip ulit ako, ano kaya to???  Think!

I remembered my Bible 3 during college days about Johari window. Eto siguro yung naiukit sa aking isipan hanggang ngayon kasi dito mo malalaman ang totoo mong sarili. Self-actualization or awareness.

Things I know about me and things others know - well, isa akong haliparot na bakla hahaha. at alam ng tatay ko!
Things others know, things I do not know - cguro mannerisms, o plastik ka lang talaga na ayaw mong sabihin! (joke)
Things I know, things others do not know - malupit na secret eto.. maraming akong sexcapades secrets o yung ikakamatay mo kung nalaman nila na maitim pala ang singit mo or ikakabaliw mo kung na broadcast ka na isa ka talagang eng eng... hahaha!
Things I do not know, things others do not know... ang pakikipagsapalaran sa buhay on how to handle things...

Sa mga curious sa kanilang seksuwalidad, aminin mo na lang na kapwa mo, mahal mo! Naiirita ako sa mga bi curious, nag iinarte lang at gustong mabansagan ng ganito...

That's Life

Ang buhay ay balanse lamang sa simpleng analohiya:

May mayaman kasi may mahirap. Some have some, some have most...
May maganda kasi may pangit. Beauty without grace is the hook without the bait- R.W. Emerson
May matataas kasi may maliliit. Be faithful in small things because it is in them that your strength lies- Mother Theresa
May makakapal ang mukha kasi may mahiyain. Silent water runs deep..
May malakas kasi my mahina. The weak can never forgive. Forgiveness is the attribute of being strong- by Ghandi
May demonyo kasi my anghel. Some people are alive because it is illegal to shoot them...
May namamatay kasi may nabubuhay. Everything that gets born dies. 

" You only live once, make the most of it and be the best"

My Darlings

It's difficult to overthrow your job because of desperate moments. My regrets are entertaining again in my brain. Why o why??? Baliw lang! hahaha..

Ang kachikahan ko dito sa amin ay isang malanding biyuda at yung childhood friend ko na bading na very loud.

Kahit saan kami napupunta, maingay kami sa bus, streets. Parang wala ng bukas sa kakatawa...

Si Abigail. Malandi ito, ang babaeng walang pahinga! Go lang ng go. Siya yung tipong makakapitan mo kung may ipapagawa kang importante, siya ang front runner sa lahat ng transaksiyon( mapa driver man, or tindera) at may binanabalak kaming business (cross fingers sana mag materialize). May anak siyang binata, 21 anyos at gwapo. Kung hindi lang niya nanay, eeksenahan ko to (joke) Hindi ako malandi.  Gusto niyang mag overnight ako sa bahay nila, magkakatabi raw kaming tatlo.. ahahahay... Ayoko, ayokong majumbag. Hahahaha

Si Virgz. Siya na! Siyang siya na ang make up srtist dito sa amin. Pwedeng ihilera kay Juan Sarte. He's loud and vibrant as always. Marami na rin siyang clients na elites, mga pang Binibini at marami pang iba. Kung up north ang biyahe, i will just text him and walang kiyeme na sasabay para lang kumain ng empanada. Sinasama na rin niya ako kung my Miss Gay sa baryo but now hindi na kasi, ayoko na magpuyat.

Kung alam ko lng mag make up.. Hay.. Eto ang gusto kong trabaho ever since but my pudra do not want me to be. Istrikto, nakakhiya daw. Eh di sana may barber shop nako.. Hahahaha.

Baklang Yayo

You read it right, my keyboard is right and I am Baklang Yayo dito sa bahay. Caregiver ang trabaho ko sa grandmudra at pudra! Keri lang naman ang trabaho but napapagod din ang katawang lupa koh. Nakatembang lang naman ang internet dito sa housing, kaya I am starting to blog. Ang sarap mag blog hopping before bedtime, etey na ang aking sleeping pills... Pampaalis stress, loneliness and kung anik anik pang depress depressan mode.. Hahaha. (Naloloka ako).

This is my decision to manage ang mga pirak at maging yayo. Ako ay isang huwarang NARS dati sa Makati Med. Nagbareback lang akech ditey sa probinsya kasi wala silang katulungan.. I chose, I decide and for the greater good of my kapamilya. Kemeng wala ng Florence Nightingale hahaha!. I am now 30 years old and my jowa din dito sa Ilocos.

Akechi ang butihing 'ER'... Ano ba itech???? 

LabandERa

HardinERa

HelpER.. ano daw hahahaha!

Namimiss ko na rin ang urbanidad

The lights, restos, skylines, gwapitos na babading, etc..

But dito sa Ilocos, fresh lahat Pati MEHN Hahahaha..

It is my time to retire to bed, kukuwento ako ng much much adventure ko dito sa probinsiya in the next few days...